Była to dziedzina sztuki, która rozwinęła się w najmniejszym stopniu
W kościele gotyckim nie było gdzie malować (mało ścian), w związku z czym skupiano się na rzeźbie
W malarstwie artyści nie opanowali anatomii w przeciwieństwie do rzeźby
Cechowało je dążenie do realizmu
Tematyka malarstwa: życie Marii, świętych, sceny męki i śmierci Chrystusa
Obok treści dogmatycznych ukazuje głębię ludzkich przeżyć

Witraże

Duży rozwój witrażownictwa. Prymat w tej dziedzinie wiedli Francuzi.
Katedra St. Denis: pierwszy cykl witrażowy
Chartres: najsłynniejszy w XIII w. zespół ok. 146 witraży
W Anglii: Cantenbery, katedra w Lincoln
Paryska St. Chapelle: II poł. XIII w., rozdrobnienie i wybujała dekoracja formy zacierają już czystość rysunku. Pod koniec XIII w. maniera ta ustępuje na rzecz prostszych, niekiedy jednobarwnych kompozycji.

Arrasy

Zastępczą dziedziną malarstwa były tkaniny obrazowe – arrasy (tkane w mieście Arras)
– figuralne
– ogromnych rozmiarów
– wieszane czasem w formie sztandarów

Malarstwo miniaturowe

Wspaniale rozwinęło się w okresie gotyku. Wiąże się z rodzinami królewskimi. Przestaje być domeną klasztorów. Tworzą je także osoby świeckie. Specyficzna cecha – uczoność (przekazywano cechy moralizatorskie)
Obok ozdobnych całostronicowych kompozycji pojawiają się drobne elementy ściśle splecione i przeplecione z tekstem, który ilustrują.
Powiększony krąg oświeconych odbiorców – znaczny rozwój piśmiennictwa sprzyjał rozwojowi tej sztuki. Najbardziej rozwinęła się we Francji.
Okres stylu przejściowego od sztuki romańskiej do gotyku – lata 1200-1250. Rozwój sztuki miniaturowej w Anglii. Dzieła powstające na wyspie noszą znamiona ścisłego związku ze stylem francuskim. Typowy przykład: Psałterz Roberta de Lindseya – widoczny jest w nim także wpływ stylu witraży.
Drugi okres (od ok. 1250 do ok. 1300 r.) – wiąże się we Francji z działalnością króla Ludwika II Świętego. Liczne, wykonane na zamówienie króla księgi, wykazują w swych iluminacjach znaczny wpływ architektury w postaci ozdobnych obramień. Dotyczy to również witraży.
Okres trzeci (od ok. 1300 do ok. 1350) przypada na lata niewoli awiniońskiej – czas silnych wpływów malarstwa włoskiego widocznych w dążności do opanowania pejzażu i brył architektonicznych, pojawienie się roślinnej ornamentyki marginalnej, w którą poczynają się wplatać scenki rodzajowo-symboliczne. Na wielką skalę rozwija się wówczas działalność artystyczna. Paryski miniaturzysta Jean Pucelle (pracownia wieloosobowa ) iluminuje rękopisy na zamówienie Karola V. Ich cechy charakterystyczne to żywość jasnych, przejrzystych i nasyconych barw, miękkość modelunku i bogactwo kompozycji, np. Brewiarz z Belleville (1323-1326), Brewiarz Karola V (ok. 1350).
Okres czwarty przypada na II połowę XIV i początek XV w. Malarstwo jest już gotycko-renesansowe, przemożny urok osiągnięć malarstwa niderlandzkiego np. Godzinki Księcia Jana de Berry (1416 r.).

Malarstwo tablicowe

Malarstwo tablicowe (ołtarzowe) – uzupełniano rzeźbą
Głównym akcentem dekorującym prezbiterium jest wielki skrzydłowy obraz ołtarzowy

Freski

Freski zdobią ściany.