Wzgórze zamkowe pełniło rolę grodu oraz ośrodka władzy i centrum kultu religijnego od początków osadnictwa, czyli od VIII wieku. Do momentu wprowadzenia w 1124 roku chrześcijaństwa na Pomorzu, na wzgórzu funkcjonowała świątynia Trygława. W 1235 roku siedzibę książęcą z Kamienia Pomorskiego do Szczecina przeniósł książę Barnim I Dobry. W 1243 roku książę ten nadał Szczecinowi magdeburskie prawa miejskie. W połowie XIV wieku książę Barnim III rozpoczął budowę tzw. „kamiennego domu”, w późniejszych czasach nazywanego starym domem, przy którym usytuowano kaplicę świętego Ottona. Za czasów panowania księcia Bogusława X powstało dzisiejsze Skrzydło Południowe zamku (prace zakończono w 1503 roku). Syn Bogusław X i Anny Jagiellonki, książę Barnim XI Stary, po 1538 roku wybudował Skrzydło Wschodnie siedziby książęcej. W latach 1575 – 1577, gdy panował książę Jan Fryderyk przebudowano zamek, nadając mu renesansowy styl, zaprojektowany przez Wilhelma Zachariasa. Za rządów Filipa II, w latach 1616 – 1619 wybudowano Skrzydło Zachodnie (zwane też Muzelanym lub Menniczym). Jego przeznaczeniem było stanie się „siedliskiem sztuki”. Po śmierci Filipa, budowę kontynuował jego brat Franciszek I. Po śmierci w 1637 roku ostatniego księcia z rodu Gryfitów, Szczecin wraz z Pomorzem znalazł się w rękach Szwedów. W czasie wojny północnej Zamek Książąt Pomorskich stał się miejscem schronienia, wygnanego z Polski przez Augusta Mocnego króla Stanisława Leszczyńskiego. Po zawartym w 1720 roku pokoju w Sztokholmie Szczecin i część Pomorza znalazły się w granicach Prus. Król pruski Fryderyk Wilhelm I przejął te tereny za dwa miliony talarów. W 1729 roku Zachodnie Skrzydło Zamku stało się siedzibą komendanta twierdzy szczecińskiej, księcia Christiana Augusta von Anhalt-Zerbst, który niedługo potem został ojcem Zofii Augusty Fryderyki – późniejszej carycy Katarzyny II. Na początku XX wieku zamek ustanowiono siedzibą Rejencji Szczecińskiej i innych urzędów publicznych. 7 sierpnia 1944 roku zamek został zniszczony w trakcie jednego z alianckich bombardowań. Odbudowę rezydencji szczecińskich książąt rozpoczęto w 1958 roku, zaczynając od rekonstrukcji Skrzydła Północnego i kaplicy świętego Ottona, w której umieszczono salę koncertową. Odbudowę zamku zakończono w 1982 roku, udostępniając do użytku Dziedziniec Menniczy.

Zgodnie z informacjami zamieszczonym na stronie internetowej Zamku Książąt Pomorskich, obecnie: „W tym reprezentacyjnym obiekcie Pomorza Zachodniego swoje miejsce znalazły instytucje kultury, które tworzą ośrodek o nazwie Zamek Książąt Pomorskich. Jest tu też Opera na Zamku i Zachodniopomorski Urząd Marszałkowski. Zamek Książąt Pomorskich przygotowuje i organizuje koncerty, przedstawienia teatralne, wystawy, konferencje oraz spotkania naukowe i popularno-naukowe, w tym dotyczące upowszechniania wiedzy o dziejach Pomorza Zachodniego (zob. kalendarz imprez). Stałe propozycje to m.in.: Niedzielne Koncerty Południowe, Koncerty Kameralne przy Świecach, coroczne Wiosenne Koncerty Gitarowe, Jesienny Salon Muzyczny, letnie Koncerty Promenadowe oraz: Międzynarodowy Festiwal Chóralny w Szczecinie, Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej w Kamieniu Pomorskim, Międzynarodowy Festiwal „Muzyka w Katedrze” w Kołobrzegu. Działalność wystawiennicza to przeciętnie czterdzieści wystaw rocznie. Wśród nich: prezentacje malarstwa polskiego i europejskiego, wystawy sztuki nowoczesnej, wystawy fotograficzne i historyczne. W Zamku Książąt Pomorskich są również pracownie: konserwacji dzieł sztuki, ochrony dziedzictwa kulturowego. W skrzydle menniczym mieści się Centrum Informacji Kulturalnej i Turystycznej.”